Uzyskaj pomoc!

Telefony bezpłatnej pomocy działające na zlecenie Krajowego Centrum Przeciwdziałania uzależnieniom:

  • Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie "Niebieska Linia" tel. 800-12-00-02 oferuje całodobową pomoc osobom doznającym przemocy, świadkom przemocy oraz osobom poszukującym informacji na temat zjawiska i sposobów przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Więcej na stronie www.niebieskalinia.info
  • Telefon zaufiania dedykowany osobom cierpiącym z proowdu uzaleźnień behawioralnych oraz ich bliskim tel. 801-889-880. Infolinia jest czynna codziennie w godzinach od 17:00 do 22:00 z wyjątkiem świąt państwowych.
  • Ogólnopolski Telefon Zaufania Narkotyki-Narkomania, tel. 800-199-990 czynny codziennie w godzinach 16:00 do 21:00.

Więcej informacji na stronie Krajowego Centrum Przeciwdziałania Uzależnieniom

 

 

Krajowe Centrum Przeciwdziałania Uzależnieniom prowadzi kampanię społeczną pn.

"Pierwsze kroki w cyberświecie-zróbmy je razem".

Celem kampani jest ograniczenie używania urządzeń cyfrowych przez dzieci w wieku przedszkolnym.

 

 

Dla zainteresowanych zapraszamy po więcej informacji pierwszekroki.net

 

 

 

 

Pierwsza kampania społeczna Państwowej Komisji ds. przeciwdziałania wykorzystywaniu seksualnemu małoletnich poniżej 15 r. ż.

Dziecko nigdy nie jest winne wykorzystania seksualnego, zawsze 100 proc. odpowiedzialności jest po stronie sprawcy. Istotą pierwszej kampanii społecznej Państwowej Komisji jest więc rozbudzenie w dorosłych opiekunach świadomości i umiejętności właściwego podejścia do dziecka skrzywdzonego. W szczególności, celem jest odbarczenie dzieci z poczucia winy i wstydu oraz zapobieganie ponownemu zranieniu po ujawnieniu sprawy. Kampania prowadzona jest w mediach elektronicznych od 13 grudnia a skierowana do dorosłych z małych miast i ośrodków wiejskich. Materiały i informacje są dostępne także na stronie https://pkdp.gov.pl/nie-wybaczysz-sobie/ .

 

Zmiana na stanowisku dzielnicowego w Gminie Zembrzyce

Od dnia 1 marca 2023 r. dzielnicowego mł.asp Mariusza Rybskiego zastępuje mł.asp. Krzysztof Wójciga.

 
Telefon stacjonarny: 47 83 28 211
Telefon komórkowy: 662 027 828
E-mail: Dzielnicowy.sucha-beskidzka5@sucha-beskidzka.policja.gov.pl

  

 

 

 

Doświadczasz przemocy w rodzinie? Sprawdź, z jakiej pomocy możesz skorzystać.

Czym jest przemoc w rodzinie?

Przemoc w rodzinie to każde celowe działanie lub brak działania, na przykład zaniedbania, które powodują krzywdę i cierpienie fizyczne albo psychiczne członka rodziny. Sprawca przemocy wykorzystuje przewagę nad ofiarą i narusza jej podstawowe prawa, takie jak godność, wolność i nietykalność cielesną.

Formy przemocy

  • przemoc fizyczna – jeśli ktoś cię bije, popycha, szarpie, kopie, dusi,
  • przemoc psychiczna – jeśli ktoś cię obraża, wyzywa, poniża, nie pozwala na kontakt z bliskimi, kontroluje twoje działania, stale krytykuje,
  • przemoc seksualna – jeśli ktoś cię molestuje, zmusza do współżycia lub jakichkolwiek innych zachowań seksualnych,  
  • inne zachowania – na przykład jeśli ktoś, od kogo jesteś zależny, pozbawia cię opieki, której potrzebujesz, zmusza do picia alkoholu, brania narkotyków.

Ofiarą przemocy w rodzinie może być każdy – dziecko, osoba z niepełnosprawnościami, małżonek, partner, osoba starsza.

 

 

 

 

 

 

 

 

Z jakiej pomocy możesz skorzystać?

Zwróć się do służb lub organizacji, które oferują pomoc osobom dotkniętym przemocą w rodzinie. Nie bój się szukać pomocy!

Znajdź kogoś, komu możesz zaufać i porozmawiaj z nim. To ważne, aby ktoś cię wspierał. 

Formy pomocy, z których możesz skorzystać

1. Zawiadom policję

Kiedy wzywasz policję?

Jeśli czujesz, że bezpieczeństwo twoje albo twoich bliskich jest zagrożone – nie zastanawiaj się – natychmiast wezwij policję.

Pod jaki numer dzwonisz?

112 – ogólny numer alarmowy. Pracownik numeru przekieruje twoje zgłoszenie do odpowiednich służb ratunkowych – policji, straży pożarnej lub pogotowia ratunkowego,

997 – numer alarmowy policji. Zadzwonisz do najbliższej jednostki. 

Jeżeli z jakichś powodów nie chcesz dzwonić na policję, możesz skontaktować się z „Niebieską Linią” pod numerem 800 120 002 – konsultanci pomogą ci, powiedzą ci, co najlepiej zrobić w twojej sytuacji

Niebieska linia jest bezpłatna i czynna całą dobę.

Co zrobi policja?

  • zatrzyma osobę, która stosuje przemoc – jeśli popełniła przestępstwo lub jest obawa, że je popełni,
  • zabezpieczy ślady i dowody przestępstwa,
  • rozpocznie procedurę Niebieskie Karty.

Podczas interwencji możesz powiedzieć policjantom, że chcesz złożyć zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Funkcjonariusze poinformują cię o dalszych krokach.

Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa możesz również złożyć samodzielnie w dowolnym momencie. Skontaktuj się z najbliższym komisariatem policji.

Niebieskie Karty to procedura, podczas której przedstawiciele różnych instytucji publicznych współpracują ze sobą, aby pomóc osobie dotkniętej przemocą w rodzinie. W skład specjalnego zespołu wchodzą, między innymi policjant, psycholog, lekarz, pracownik społeczny. Zespół ten przygotowuje plan pomocy pokrzywdzonej osobie, wspiera ją i dba o jej bezpieczeństwo.

Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa to informacja o sytuacji, która może być przestępstwem. Gdy policja dostanie takie zgłoszenie, ma obowiązek zająć się sprawą.

Uzyskaj zaświadczenie lekarskie

 

2. Jeśli w wyniku przemocy masz obrażenia, uzyskaj zaświadczenie lekarskie o przyczynach i rodzaju obrażeń.

Takie zaświadczenie może być dowodem w sprawie sądowej.

Jeśli złożysz zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa biegły lekarz sądowy może – na podstawie takiego zaświadczenia – wydać opinię sądowo-lekarską. Taka opinia jest mocnym dowodem w sprawie sądowej.

Zaświadczenie lekarskie uzyskaj jak najszybciej po tym, jak doświadczysz przemocy. Im szybciej lekarz cię zbada, tym dokładniejsze i bardziej szczegółowe wyda zaświadczenie.

Co musisz przygotować?

  • dokument, który potwierdza twoją tożsamość, na przykład dowód osobisty, paszport, legitymacja,
  • numer PESEL.

Co musisz zrobić?

  • Idź do lekarza pierwszego kontaktu lub innego lekarza w twojej okolicy. Jeśli doświadczysz przemocy wtedy, kiedy nie możesz iść do lekarza pierwszego kontaktu (na przykład w nocy), idź do szpitala, na pogotowie albo Specjalistyczny Oddział Ratunkowy (SOR).
  • Poproś o zaświadczenie lekarskie o przyczynach i rodzaju uszkodzeń ciała, w którym lekarz opisze jakie masz obrażenia (na przykład siniaki, skaleczenia).

Ile zapłacisz?

Wystawienie zaświadczenia jest bezpłatne.

 

3. Uzyskaj opinię biegłego lekarza sądowego

Jeśli w wyniku przemocy masz jakieś obrażenia, możesz uzyskać opinię sądowo-lekarską. Biegły lekarz sądowy wykona obdukcję lekarską, podczas której ustali rodzaj, przyczynę i czas powstania twoich obrażeń.

Opinia wystawiona przez biegłego lekarza sądowego jest mocniejszym dowodem w sądzie od zaświadczenia wystawionego przez zwykłego lekarza.

Kiedy możesz uzyskać opinię biegłego lekarza sądowego?

Opinię uzyskaj jak najszybciej po tym, jak doświadczysz przemocy. Im szybciej lekarz cię zbada, tym dokładniejszą i bardziej szczegółową wyda opinię.

Co musisz przygotować?

  • dokument, który potwierdza twoją tożsamość, na przykład dowód osobisty, paszport, legitymację,
  • numer PESEL.

Co musisz zrobić?

Masz dwie możliwości uzyskania opinii biegłego lekarza sądowego:

  • jeśli zgłosisz na policję zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Policjanci mogą zdecydować o potrzebie uzyskania takiej opinii – wtedy zabiorą cię do takiego lekarza lub wskażą miejsce badania,
  • możesz samodzielnie umówić się na wizytę u biegłego lekarza sądowego. Listę biegłych lekarzy sądowych znajdziesz na stronie internetowej najbliższego sądu okręgowego. Wpisz www.nazwa miasta bez polskich znaków.so.gov.pl,

Ile zapłacisz?

  • obdukcja jest bezpłatna, jeżeli zleci ją policja albo prokurator,
  • od 100 do 200 zł – jeżeli robisz ją prywatnie.

 

4. Znajdź schronienie

Jeżeli uciekasz przed sprawcą przemocy, możesz znaleźć schronienie w specjalnych ośrodkach, na przykład w:

Ośrodki zapewniają schronienie i specjalistyczną pomoc, między innymi psychologiczną, prawną, socjalną. Możesz tam zostać do trzech miesięcy.

Możesz zgłosić się do ośrodka razem z dziećmi.

Kiedy możesz skorzystać ze schronienia?

W dowolnym momencie.

Co musisz przygotować?

  • dokument, który potwierdza twoją tożsamość, na przykład dowód osobisty, paszport, legitymacja,
  • numer PESEL,
  • dokumenty, które potwierdzają, że jesteś osobą dotkniętą przemocą – jeżeli je masz (nie są obowiązkowe). Może to być na przykład Niebieska Karta czy zaświadczenie lekarskie o przyczynach i rodzaju obrażeń.

Jeżeli twoja sytuacja na to pozwala, przed wizytą skontaktuj się telefonicznie z danym ośrodkiem. Dzięki temu dowiesz się, jakie inne dokumenty mogą być przydatne w twojej sprawie.

Co musisz zrobić?

Idź do najbliższego Specjalistycznego Ośrodka Wsparcia lub Ośrodka Interwencji Kryzysowej:

  • Sprawdź listę Specjalistycznych Ośrodków Wsparcia
  • Ośrodek Interwencji Kryzysowej znajdziesz na stronie internetowej twojego urzędu wojewódzkiego. Najczęściej znajduje się w zakładce Wydziału Polityki Społecznej w wykazie jednostek specjalistycznego poradnictwa. 

Jeżeli masz problem z samodzielnym znalezieniem ośrodka w swojej okolicy, skontaktuj się z „Niebieską Linią” pod numerem 800 120 002. Niebieska linia jest bezpłatna i czynna całą dobę.

Ile zapłacisz?

Skorzystanie z pomocy ośrodków jest bezpłatne.

 

5. Skorzystaj z pomocy psychologicznej i prawnej

Skontaktuj się z „Niebieską Linią”

Konsultanci odpowiedzą na twoje pytania, poradzą, co zrobić w twojej sytuacji, powiedzą o miejscach i formach pomocy w twojej najbliższej okolicy.

Co musisz zrobić?

Masz 3 możliwości:

  • Zadzwoń:

    Telefon dla Ofiar Przemocy w Rodzinie
    800 120 002 – numer bezpłatny, czynny całą dobę

    Dyżury:

    • w językach obcych:
      • angielskim – poniedziałki od 18.00 do 22.00,
      • rosyjskim – wtorki od 18.00 do 22.00,
      • prawny – środy od 18.00 do 22.00.

Dodatkowo dyżury prawników pod numerem 22 666 28 50 w poniedziałki i wtorki od 17.00 do 21.00.

  • Napisz e-mail: niebieskalinia@niebieskalinia.info
  • Połącz się przez SKYPE – jeśli chcesz porozmawiać w języku migowym:

    pogotowie.niebieska.linia
    poniedziałki w godzinach 13.00-15.00

 

6.Skorzystaj z pomocy specjalistycznych ośrodków

Specjaliści w ośrodkach odpowiedzą na twoje pytania, pomogą poradzić sobie z twoimi problemami oraz powiedzą, jakie kroki prawne można albo trzeba wykonać. Ośrodki oferują różne formy wsparcia psychologicznego, na przykład terapie indywidualne lub grupowe. Porozmawiaj z pracownikiem danej placówki, aby dowiedzieć się, z jakiej pomocy możesz skorzystać.

W jakich ośrodkach uzyskasz pomoc?

  • Specjalistycznym Ośrodku Wsparcia,
  • Ośrodku Interwencji Kryzysowej,
  • podmiotach, które pomagają ofiarom przestępstw w ramach Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Kiedy możesz skorzystać z pomocy ośrodków?

W dowolnym momencie.

Co musisz przygotować?

 

  • dokument, który potwierdza twoją tożsamość, na przykład dowód osobisty, paszport, legitymacja,
  • jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej – dokumenty z sądu, policji, prokuratury – jeśli je masz. W szczególności dokumenty, które określają terminy w postępowaniu sądowym.

Przed wizytą skontaktuj się telefonicznie z danym ośrodkiem. Dzięki temu dowiesz się, jakie inne dokumenty mogą być przydatne w twojej sprawie.

Co musisz zrobić?

Idź lub zadzwoń do któregoś z najbliższych ośrodków pomocy:

Ile zapłacisz?

Korzystanie z pomocy we wszystkich wymienionych ośrodkach jest bezpłatne.

 

7. Skorzystaj z pomocy fiansowej

Z Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej

Pomoc materialną możesz uzyskać w podmiotach, które świadczą pomoc w ramach Fundusz Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Najczęściej są to organizacje pozarządowe.

W zależności od sytuacji pomoc może polegać na przykład na:

  • zapłaceniu za opiekę medyczną, leki, sprzęt medyczny – na przykład wózek inwalidzki, kule,
  • pokryciu kosztów tymczasowego zakwaterowania,
  • dopłaceniu do twojego czynszu,
  • dostarczeniu Ci bonów żywnościowych lub zapłaceniu za jedzenie,
  • zapłaceniu za odzież, bieliznę, środki czystości,
  • zapłaceniu za bilety lub transport specjalny,
  • sfinansowaniu szkoleń i kursów, które podnoszą kwalifikacje zawodowe

O dokładnych zasadach i limitach finansowania dowiesz się od pracowników konkretnego podmiotu.

Kiedy możesz skorzystać z pomocy?

W dowolnym momencie.

Co musisz przygotować?

  • dokument, który potwierdza twoją tożsamość, na przykład dowód osobisty, paszport, legitymację,
  • numer PESEL,
  • dokumenty, które potwierdzają, że jesteś osobą dotkniętą przemocą – jeżeli je masz (nie są obowiązkowe). Może to być na przykład Niebieska Karta, zaświadczenie lekarskie o przyczynach i rodzaju obrażeń, dokumenty z sądu, policji, prokuratury.

Przed wizytą skontaktuj się telefonicznie z danym ośrodkiem. Dzięki temu dowiesz się, jakie inne dokumenty mogą być przydatne w twojej sprawie.

Co musisz zrobić?

Zgłoś się do najbliższego podmiotu, który pomaga ofiarom przestępstw w ramach dotacji z Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Wykaz podmiotów znajdziesz na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości. Sprawdź listę podmiotów.

 

W Ośrodku Pomocy Społecznej

Jeśli jesteś w trudnej sytuacji finansowej, zgłoś się do Ośrodka Pomocy Społecznej. Ośrodek Pomocy Społecznej może przyznać ci prawo do różnego rodzaju zasiłków lub świadczeń.

Porozmawiaj z pracownikiem ośrodka – dowiesz się, czy możesz uzyskać świadczenia lub zasiłek.

Kiedy możesz skorzystać z pomocy?

W dowolnym momencie.

Co musisz zrobić?

Zgłoś się do Ośrodka Pomocy Społecznej w twojej gminie. Znajdziesz go na stronie urzędu w twojej gminie. Możesz również wpisać w wyszukiwarkę internetową słowa „Ośrodek Pomocy Społecznej + nazwa miasta”, na przykład: Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Zgierzu.

Podstawa prawna

    • Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (tekst jednolity Dz.U z 2020 r., poz. 218 ze zm);
    • Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (tekst jednolity Dz.U z 2019 r., poz. 1950 ze zm.);
    • Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 Kodeks postępowania karnego (tekst jednolity Dz.U z 2020 r., poz. 30 ze zm.);
    • Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (tekst jednolity Dz.U z 2019 r., poz. 1460 ze zm.);  
    • Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jednolity Dz.U z 2019 r., poz. 2086 ze zm.);
    • Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity tj. Dz.U z 2019 r., poz. 1507 ze zm)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Uwaga!

Poniżej zamieszczamy osobisty plan awaryjny dla osób doświadczających przemocy w rodzinie w czasie epidemii koronawirusa. Zachęcamy do zapoznania się z poniższymi materiałami. W razie wystąpienia przesłanek świadczących o pojawieniu się przemocy w rodzinie prosimy o niezwłoczne zgłaszanie takich sytuacji organom ścigania!

cdata/gopszembrzyce@94.152.10.65/File/OPA - poradnik.pdf

cdata/gopszembrzyce@94.152.10.65/File/OPA - grafiki(1).pdf

 

„Jednym z podstawowych działań profilaktycznych w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie jest zmiana używanych potocznie słów, uproszczeń i agresywnych sformułowań, że kwestie przemocy domowej nie są traktowane z należytą powagą. Stereotypy społeczne dotyczące zjawiska przemocy i propagowanie związku opartego na dominacji jednej osoby nad drugą wydają się (mimo rozlicznych kampanii społecznych) mieć dobrze, szczególnie, gdy tego typu zachowania są popierane przez społeczność. Jeśli nie ma zdecydowanej reakcji sprzeciwu wobec przemocy, za zamkniętymi drzwiami wielu domów dzieją się dramaty. Przemoc eskaluje i stabilizuje się, stanowiąc stały element życia społecznego. Należy pamiętać, iż mechanizmy i skutki przemocy są niezależne od płci, a konsekwencje przemocy będą podobne, bez względu na to, czy ofiarą jest kobieta czy mężczyzna.

Kliniczne obserwacje pokazują, że stosowana przez mężczyzn przemoc ma charakter przedmiotowy i głównie służy uzyskaniu absolutnej władzy oraz pełnej kontroli nad partnerką. Z kolei przemoc ze strony kobiet ma charakter ekspresyjny i służy rozładowaniu napięcia i trudnych emocji. Takie rozróżnienie  wydaje się jednak wzmacniać krzywdzące stereotypy dotyczące płci i tworzy dość sztywny obraz zjawiska przemocy stosowanej oraz przyświecających temu zagadnieniu intencji.

W ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie przeczytamy, że przemoc to „jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste członków rodziny (…), a w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą”. Jako członka rodziny ustawa podaje osobę najbliższą oraz każdą inną osobę wspólnie gospodarującą i mieszkającą.

Biorąc pod uwagę przejawy przemocy, wyróżnia się przemoc fizyczną, psychiczną, seksualną, ekonomiczną. Przemoc rodzinną charakteryzują cztery zagadnienia. Po pierwsze jest ona intencjonalna, co oznacza, że działanie jest zamierzone i ma określony cel, którym jest skontrolowanie i całkowite podporządkowanie ofiary. Po drugie, siły są rozłożone nieproporcjonalnie, co oznacza, że  jedna osoba dominuje i ma przewagę fizyczno – psychiczną nad drugą. Mówiąc najprościej ofiara jest słaba, a sprawca silny. Trzeci element stanowi o naruszalności praw i dóbr osobistych, co rozumiemy jako naruszenie przez sprawcę podstawowych praw przynależnych każdemu człowiekowi – prawa do nietykalności fizycznej, szacunku, godności itp. Ostatnie zagadnienie dotyczy sprawstwa bólu i cierpienia. Krzywdziciel naraża ofiarę na poważne szkody psychiczne i cielesne, a ofiara nie ma zdolności samoobrony. Przemoc jest słowem o wielowymiarowym znaczeniu, ma wiele konotacji i odcieni. Ogrom zjawiska w zasadzie nie ma ograniczeń. Akty przemocy mogą dotknąć każdego niezależnie od wieku, płci, statusu społecznego czy ekonomicznego, wyznania, miejsca zamieszkania czy rasy. Większość ofiar przemocy domowej w początkowej fazie interwencji boi się nazywać dosłownie to, czego doświadcza. Pojawia się spory opór i lęk przed nazwaniem związku, w którym się trwa, związkiem przemocowym. Różnorodność ludzkich zachowań i postaw jest jednak tak szeroka, jak mnogość obliczy przemocy i może dotyczyć sfery ekonomicznej, fizycznej, psychicznej, seksualnej i całego spektrum zaniedbań.

Elementy przemocy:

Patologiczna zazdrość, która pojawia się podczas budowania relacji z innymi osobami, w sytuacji rozmów z osobą przeciwnej płci, oskarżenia o flirty i zdradę, mimo że nie ma ku temu żadnych realnych podstaw, próby wymuszenia poczucia winy i wstydu za czas spędzony poza domem z rodziną czy z przyjaciółmi, także urządzanie tzw. Przesłuchań po każdej rozmowie telefonicznej czy każdorazowym wyjściu z domu – wszystko to okryte jest płaszczem troski i zapewnienia bezpieczeństwa.

Kontrola życia, charakteryzująca się np. śledzeniem i podsłuchiwaniem, sprawdzaniem kont na portalach społecznościowych, inwigilacją poczty czy telefonu, rzeczy osobistych, naciskaniem na zachowania seksualne czy zmuszaniem do oglądania pornografii. Niepokojącym sygnałem jest pojawianie się bez zapowiedzi w miejscu pracy, a także sugerowanie światopoglądu, zachowań religijnych, narzucanie swoich norm i zasad funkcjonowania. Kontrola ujawnia się również w narzucaniu stylu ubierania, fryzury i makijażu.

Izolowanie. Czas ma być spędzany wyłącznie we dwoje, następuje stopniowe odciąganie od rodziny i przyjaciół, namowy dotyczące porzucenia pracy, zainteresowań, sukcesywne uzależnianie emocjonalne i psychologiczne.

Ocenianie charakteryzujące się krytyką wyglądu, nazywanie drugiej osoby brzydką, za grubą, za chudą, sugerowanie choroby psychicznej, poniżanie i deprecjonowanie, drwiny ze znajomych, rodziny, poglądów i ambicji, stopniowe przekonywanie o bezwartościowości.

Wzbudzanie poczucia winy poprzez zdania typu „To przez ciebie”, zrzucanie odpowiedzialności  za własną destrukcyjność i agresję oraz osobiste problemy i frustracje.

Dywersja prowadząca w stronę działań mających na celu zaniechanie pójścia do pracy, wyjść z przyjaciółmi, rozpoczynanie konfliktów w absurdalnych sytuacjach, chowanie rzeczy osobistych (kluczyków, portfela, ubrań), sabotowanie planów i marzeń, zabieranie pieniędzy.

Agresja wyrażająca się w braku adekwatności zachowania do skali problemu, brak stabilności emocjonalnej, utrata kontroli, wybuchy agresji, bicie, zastraszanie krzywdą bądź niszczeniem.

To tylko część zachowań, które mogą świadczyć o funkcjonowaniu w związku przemocowym. Kolejnym ważnym motywem są przeprosiny, nazywane potocznie miesiącem miodowym. Po pierwszym gwałtownym wybuchu złości sytuacja uspokaja się i następują przeprosiny. Do przeprosin niejednokrotnie są dołączane prezenty i kolejne dni czy tygodnie związku zdają się mieć status sielankowych. Należy pamiętać, iż każdy kolejny wybuch będzie silniejszy i gwałtowniejszy, szczególnie gdy zacznie mu towarzyszyć zazdrość. Przy każdym kolejnym wybuchu granice będą przekraczane coraz bardziej, a pętla funkcjonowania w związku przemocowym zacznie zacieśniać się i wikłać. Dla sprawcy przemocy przeprosiny i miesiąc miodowy mają funkcję rozgrzeszenia. Prezent stanowi zadośćuczynienie i „wymazuje” krzywdę. Dla osoby doznającej przemocy to powrót do sielankowej i spokojnej, pełnej miłości fazy z początku związku. Wydaje się, że miesiąc miodowy ma bardzo ważną funkcję dla obojga – rozgrzesza napastnika i koi ofiarę. U osoby doświadczającej przemocy obraz partnera jest zdecydowanie skrzywiony.

W związku z podejrzeniem zaistnienia w rodzinie przemocy, całość czynności podejmowanych i realizowanych w związku z tym obejmuje procedura „Niebieskiej Karty”. Wszczęcie procedury nie wymaga zgody osoby dotkniętej przemocą, co w wielu przypadkach jest jedynym sposobem na rozpoczęcie wychodzenia ze związku przemocowego. Procedura jest wszczynana w sytuacji, gdy na podstawie wywiadu, obserwacji czy innych czynności zachodzi podejrzenie stosowania przemocy wobec któregoś z członków rodziny, a także wtedy, kiedy członek rodziny  lub świadek zgłaszają takie fakty lub podejrzenia.

Samodzielne wyjście ze związku przemocowego jest bardzo trudne. Wymaga odwagi i zmierzenia się z pokutującymi mitami. Pomoc może być niezbędna, często można ją otrzymać od przyjaciół, rodziny, sąsiadów czy przedstawicieli instytucji pomocowych takich jak: pracownicy socjalni, kuratorzy, Policja.

Nic i nikt nie może usprawiedliwić przemocy, bez względu na to, jakie jest jej podłoże. Pamiętajmy, że działania na rzecz zdrowienia nie oznaczają zwycięstwa prześladowcy – przeciwnie, wzmacniają tych, których nazywa się potocznie ofiarami.”

źródło: Włoch – Hyla K., „Wychodzenie ze związku przemocowego” [w:] „Doradca w pomocy społecznej”, nr maj 2019 (64), str. 21-28.